Elke dag verandert er iets

Gisteren (18 september) kreeg de hele projectgroep Wildebeesten een exclusieve rondleiding door de zaal in opbouw. Wat is het spannend om al die ideeën die we steeds besproken hebben, nu in het ‘echt’ te zien ontstaan. “Over 1 dag en 1 week moet alles op zijn plek staan en draaien. Dan hebben we nog 2 weken om de puntjes op de i te zetten.” Toen projectleider Matthijs dat zei in een nog wat lege en rommelige zaal, werden we toch wat zenuwachtig. Maar als je dan ziet wat er al wel staat en werkt, krijg je er enorm zin in. Elke dag verandert er van alles in de zaal.

In de nog lege ruimte trekt een soort omgekeerde witte parasol aan het plafond meteen de aandacht. Dat is het zogeheten ‘velum’, een doek waarmee de hele zaal in een ander licht kan worden gedompeld. Aan het plafond hangt nu een fijnmazig netwerk van allerlei spots. Dit lichtsysteem staat in directe verbinding met het gigantische filmscherm, zodat de sfeer aangepast wordt aan de beelden die je ziet. En dat kun je als bezoeker straks allemaal zelf bepalen als regisseur bij het grote mengpaneel.

Bij de ingang trilden we allemaal opeens op onze grondvesten. Frank demonstreerde de trilvloer, waar je letterlijk de wildebeesten voelt aan komen denderen. Suzanne van productie was de dag ervoor bij een geluidenmagiër op bezoek geweest om het geluid van een daverende kudde uit te zoeken. Dat wordt een overdenderende eerste stap op de Serengeti van Wildebeesten.

Op de grond ligt het tapijt met de plattegrond van de Serengeti en daarop de route die de wildebeesten afleggen. Nu nog leeg, maar straks staan de echte wildebeesten erop.

In een hoek staat een echte Landrover, te wachten totdat er iemand achter het stuur kruipt. Hij is in twee stukken naar binnen gebracht. Nu is het een complete auto, waarin van alles te ontdekken is. We verklappen niet alles, maar we hebben bijvoorbeeld echte Tanzaniaanse nummerplaten op de kop kunnen tikken en op de radio speelt muziek van een Tanzaniaans radiostation. Hij wordt zelfs officieel gekeurd als veilig speeltoestel. Je moet je bedwingen om er niet even in te klimmen.

Matthijs was opgelucht dat eindelijk de voelschedels door de douane heen waren voor de ‘Serengeti steakhouse’. Die hebben wel 4 weken vastgestaan, omdat documenten ontbraken, de post verkeerd werd bezorgd, een vergunning anders moest… Dat soort tegenslagen heb je in elk project wel, maar bij alle spanning die zich nu concentreert in deze paar weken, kun je ze beter niet hebben.

Ook is er nu goedkeuring om echt hooi te gebruiken om te laten zien hoeveel planteneters eigenlijk eten. Het hooi is helemaal geïmpregneerd en heeft 2 weken in een CO2-container gezeten om alle mogelijke beestjes te doden.

Ergens langs de kant ligt een plaat die helemaal vol zit met kleine sensoren. De printjes van Frank, die ‘voelen’ waar je staat als je de kudde aan het besluipen bent. Leuk om die techniek erachter te zien, straks zit die plaat omgedraaid in de vloer en zie je er niets meer van terug.

Overal staan al kisten en ligt materiaal, bijna niets staat nog op zijn goede plek. Maar met elke stap die we in de zaal zetten, werden we enthousiaster. Wildebeesten wordt een hele spannende tentoonstelling!